چرا حوصله درس خوندن ندارم؟

دسته بندی کنکوری ها

کنکوریا به چند دسته تقسیم میشن،دسته اول که بچه زرنگا هستن،اینا موقع دنیا اومدن هم کتاب وقتی نیچه گریست دستشون بود،تکلیفشونم مشخصه اکثر رشته خوبا به اینا میرسه،دسته دوم اونایین که کلا شوتن نه کاری به درس دارن نه به کنکور،اینا معمولا یا صافکار نقاش میشن یا ناخن کار، حالا میرسیم سراغ دسته ی اصلی مورد بحثمون، دسته سوم زرنگ نیستن اما خیلی دوست دارن ادای بچه زرنگا رو در بیارن! چرا؟

بچه زرنگ بازی

چون از بچگی تحت تاثیر حرفای بقیه بزرگ شدن و بدون ذره ای شناخت خودشون یه مشت بله قربان گو بودن،البته دست خودشونم نبوده تقصیر اصلی گردن خونواده و محیطه اما اینا وقتی بزرگ میشن یه نقاب رو صورتشون دارن،نقابشون درست همون چیزیه که اطرافیان ازشون انتظار دارن،مثلا فلانی خانوم دکتر فامیله! فلانی اقای مهندس خونواده س و از این دست خزعبلات.

وقت کنکور که میرسه چون دیگه ماجرا مثل مدرسه ساده نیست این دسته گاها دچار اضطراب شدید میشن و همش فکر میکنن اگه قبول نشم چطور جواب خونوادمو بدم؟ چطور چشم فلانی کور کنم؟ و خلاصه درگیر یسری سطحیات میشه و تا به خودش میاد میبنه که یه تایمی گذشته و هنوزم کار خاصی انجام نداده،پس اینجاس که منجی های عالم (دی وی دی فروشها) به دادش میرسن و واسه رها شدن از این باتلاق میره دی وی دی میخره کلاس ثبت نام میکنه با هر زوری هست مدرسه خوب هم میره اما …

رمز رتبه زیر 1000 در کنکور

این وسط یه مورد خیلی مهم رو فراموش میکنه، کنکور تلاش خودتو میخواد نه معلمت نه پدر و مادرت نه کتابای خوبت نه ازمون خوب رفتن و … چون این قضیه رو متوجه نمیشه یمدت خیالش راحته که دیگه تمومه مشاورم گفته با من باش رتبه ت با من،تضمینه! معلمم گفته سر کلاس باش خیالت از این درست راحت باشه قبولی تو شاخته …
بعد مدت کوتاهی به خودش میاد باز میبینه اتفاق خاصی نیوفتاده و اضطرابش هی داره بیشتر و بیشتر میشه، تو این مرحله خیلیا با وجود دراوردن ادای درس خوندن،میذارن کنار میگن ایشالا سال بعد اما اون بیچاره نمیدونه مشکل چیه! تو فهمیدی مشکلش چیه؟ آفرین این دسته اصلا اولویتشون کنکور نیست! تو مغز خودشون احساس نیازی به کنکور و آینده تحصیلی ندارن، اینا صرفا میخوان تائید اجتماعی بدست بیارن

اولویت شناسی

دوست خوب من، گل پسر، گل دختر تا زمانی که هدفت از درس خوندن صرفا خودت و خودت نباشه، تا زمانی که درس و کنکور اولویت اولت نشه، تا وقتی که قدم از قدم بر نداری هیچ اتفاق مثبتی رخ نمیده و وضعت همین میمونه که هست، من بهت پیشنهاد میکنم اگه هدف واقعی خودت (نه چیزی که خونواده و اطرافیان واست مشخص کردن) درس نیست، کلا کنکور و دانشگاه بذار کنار، اما اگه ته هدفت واقعا درسه باید بدونی سختی داره و قدم اول همیشه در هاله ای از ابهام برداشته میشه،نه اطمینانی هست نه مسیر مشخصی نه … باید حرکت کنی فقط، تو هر قدم، قدم بعدی خودش واست مشخص میشه

دوستدار موفقیتت آرین رضائی نیا